Ek verstaan heeltemal as u dit uit u brein gesluit en die geheue uitgewis het, maar Netflix het nie te lank gelede 'n lokprent vrygestel van hul Doodsbrief aanpassing. Die lokprent was om verskeie redes kommerwekkend, en nie net omdat die manga van Tsugumi Ohba en Takeshi Obata 'n dekade gelede verskyn het nie en die meeste oorspronklike aanhangers uit die fase gegroei het.
Wat die vreemdste was aan die verwerking, wat weer heeltemal onnodig voel, aangesien daar verskeie films, 'n televisiereeks en 'n Koreaanse musiekblyspel , was die feit dat hierdie aanpassing in Seattle plaasgevind het en Nat Wolff as Light Yagami - of eerder, Light Turner - vertolk het. Die res van die rolverdeling sluit in Mia Sutton, Lakeith Stanfield, Paul Nakauchi, Shea Whigham, Willem Dafoe en Masi Oka. Met die Spook in die dop witkalk nog vars en in die nuus, die Doodsbrief aanpassing het soortgelyke beskuldigings van witwas en Asiërs uit hul eie verhale behandel.
Die vervaardiger Roy Lee was verbaas om die terugslag te sien teen Netflix se verwerking van Doodsbrief, wat ek tot 'n mate kan verstaan. Hy het 'n groot deel van sy loopbaan deurgebring aan Amerikaanse weergawes van Asiatiese films, waarvan baie min of geen terugslag gehad het nie. In werklikheid, Die ring, die wrok, en Die wat ons verlaat het is almal redelik goed ontvang en het groot pop-kultuur-voetspore gelaat. Ek was betrokke by baie aanpassings van die inhoud van regoor die wêreld, en dit is die eerste keer dat ek negatiewe pers sien, sê hy. Ek kan die kritiek verstaan ... as ons weergawe van Doodsbrief was in Japan en [het] karakters gehad wat Japannees genoem het of van Japannese afkoms was. Ja, Doodsbrief het niks van hul karakter in geel gesig geplaas nie, maar hulle het dit gedoen deur die Asiër uit hierdie karakter te skryf. Aangesien die Asiër-Amerikaner in die eerste plek so min rolle het, is dit 'n redelik onbevredigende antwoord.
Lee noem die film 'n interpretasie van die verhaal in 'n ander kultuur wat dit aantrekliker maak vir die VSA of die Engelstalige mark. Alhoewel ek nie dink dat dit 'n inherente verskriklike ding is om 'n verhaal in 'n ander konteks te plaas nie, is dit wel Doodsbrief was al baie gewild onder die Engelstalige mark. Boeke het ongelooflik goed verkoop, tot op die punt dat skole bekommerd begin raak het en dit probeer verban het. Dit hoef nie aantrekliker gemaak te word nie. 'N Ongelooflike kommerwekkende saak wat hy nie ter verdediging aanpak nie, is die idee om die verhaal in die Amerikaanse kultuur te vervoer.
Doodsbrief handel oor 'n jong, modelstudent wat die notaboek van 'n Death God in die hande kry, sodat hy iemand kan doodmaak solank hy hul naam en gesig ken. Lig, wat voel dat hy goed doen vir die wêreld deur misdadigers te vermoor, raak verstrengel om sy identiteit geheim te hou en word uiteindelik 'n magsbehepte skurk met 'n godskompleks. In hierdie verhaal is die harde houding van openbare houding teenoor misdaad in Japan vervat, asook die manier waarop hulle lae krimp e koers en hoë oortuigingskoers word dikwels toegeskryf aan beide 'n sterk wetsgehoorsame kultuur en 'n kritiek op die wetstoepassing se neiging om sake te weier, tensy daar sterk kans op skuldigbevinding is. Dit is soms lomp en bereik belaglike vlakke van morele oordeel, maar dit is 'n duidelike Japannese verhaal op baie maniere.
Dink bietjie na hoe die verhaal klink van 'n wit man met 'n godskompleks wat misdadigers in die Verenigde State op hom neem. Dink aan hoe die taal om die wêreld van die bose te reinig klink van iemand wat soos Nat Wolff lyk. Dink daaraan hoe dit niks revolusionêr of ondermynend is nie. Oor die spesifieke punt van afwit, is Lee nie bly oor die etiket nie, en beweer een daarvan is Asiër, een se Afro-Amerikaner en drie is Kaukasies. Om te sê 'afwit' is ook ietwat aanstootlik, het hy bygevoeg. Een van ons drie vooraanstaande is Afro-Amerikaans. Hy verwys na Keith Stanfield, wat die speurder L vertolk, 'n briljante eksentrieke karakter wat die oorsaak van die geheimsinnige sterftes probeer vind. Bederwers vir hierdie dekade oue reeks – Wolff's Light gaan 'n swart man doodmaak met sy Death Note met byna geen onmiddellike gevolge nie, want hy kom in die pad van sy moord. Dit is nie net heeltemal doof doof as 'n aanpassing nie, dit is gevaarlik.
Mense kan dit kritiseer, maar ek sou sê dat hulle eers die film moet sien, sê Lee. Dan kan hulle ons beskuldig dat ons nie 'n uiteenlopende rolverdeling het nie ... beoordeel die film net nadat dit uitgekom het. Diversiteit is slegs een van die vele probleme met Netflix's Doodsbrief, maar weer, soos ons gesien het met Ystervuis , as u nie behoorlik promoveer of verkoop nie, is dit nie ons wat ons besigheid moet gee nie. Gaan kyk eerder na een van die vele ander aanpassings. Beter nog, gaan lees Bakuman dit is baie beter.
(via Buzzfeed , Beeld: Netflix)
Wil u meer sulke stories hê? Word 'n intekenaar en ondersteun die webwerf!
- Die Mary Sue het 'n streng kommentaarbeleid wat persoonlike beledigings teen, maar nie beperk nie, verbied enigiemand , haatspraak en trolling.
