[Waarskuwing: Hierdie boodskap bevat geringe bederf vir hoe die 'N Plooi in die tyd film verskil van die boek. ]
Collider het onlangs met Jennifer Lee gesels, wat die draaiboek vir Disney se komende verwerking van Madeleine L'Engle's geskryf het 'N Plooi in die tyd, oor die proses om die boek vir die grootskerm voor te berei. L'Engle se boek word om 'n aantal redes dikwels as 'n moeilike teks aangehaal om aan te pas, sodat Lee sowel as regisseur Ava DuVernay hul werk vir die vertaal na die grootskerm vir hulle uitgesny het.
Lee was egter van die begin af opgewonde vir die uitdaging. Ek het dit agtervolg, het sy aan Collider gesê. Ek het gehoor hulle het 'n skrywer nodig. Ek was pas klaar Bevrore, en ek het toestemming van animasie gekry. Ek het gesê: 'Ek moet heeltyd skryf.' Ek het gehelp met ander projekte, maar ek het nie geweet wat ek nou doen nie, en hulle het my heeltemal ondersteun ... Hulle het dit aangeneem en my 'n kans gegee. Ek was so dankbaar.
Nadat sy die draaiboek afgehandel het, moes Lee ook nou saamwerk met DuVernay om die wêreld van die film te skep en te laat werk - maar aanvanklik sou sy aanvaar dat haar rol afgehandel is. Ek het geskerts: 'Ek sal klaar wees met Rimpel binnekort, want hulle het nou 'n regisseur wat ook 'n fantastiese skrywer is, 'het sy gesê. Ek het hierdie emosionele oomblik gehad toe ek haar ontmoet het, en ons het hierdie wonderlike gesprek gevoer. Ek het gevoel dat ek dit aan goeie hande oorgegee het. Ek het volkome vertroue in haar gehad, maar ek het gedink dit sou dit wees. Ek het regtig gedink dat sy dit net sou wou neem, maar sy het nie. Sy het gesê: 'Ek wil met jou werk.'
Daar was dinge wat ek daarheen gebring het wat in my gemaksone was, maar wat nie in hare was nie, het sy voortgegaan, veral in die wetenskap daarvan en my verhouding met die boek. Sy gaan sit saam met my en gaan deur al die dinge wat sy liefhet en die dinge wat sy daarin wil doen, en ek kan dit sien. Daar was baie heen en weer, en baie gesprekke. Wat ek liefgehad het, is dat sy my uitgedaag het en gesê het: 'Kan u 'n toneel skryf wat Einstein se relatiwiteitsteorie weerlê?' En ek was soos: 'Natuurlik!' Fundamenteel het ek geweet wat sy gevra het. En toe het ons met 'n fisikus saamgekom, en Chris Pine het by ons aangesluit, en ons het deur die werklike fisika in die tessering en die tingeraktie gesels.
Ek het gevoel dat sy my 'n beter skrywer gemaak het, het sy voortgegaan en ek voel heeltemal gemaklik om al die ander aan haar oor te gee en te sien wat sy daarby kan bring. Dit het dit altyd soveel sterker gemaak. Dit was een van die beste samewerking vir my.
Daar was een verandering wat hulle aangebring het, maar Lee was 'n bietjie oor die weg: om Tante Beast af te sny. Sy was daar tot die einde toe, het Lee gesê. Miskien sal sy op die DVD verskyn. Dit was die regte ding vir die filmweergawe. Meg moes sonder ondersteuning die It's lair binnestap. Tannie Beast was 'n deel van die boek wat ondersteuning verleen het, maar sy het ook die antwoord gegee. Dit was 'n reis wat ons herwerk het, waar niemand Meg die antwoord gaan gee nie. Sy moet dit self vind.
Dit is die verskil tussen wat die film is teenoor die boek, het sy voortgegaan en die keuses wat ons gemaak het om die film te ontlok, maar kyk ook na wat die film moes wees. Dit was die enigste, net omdat sy een van my gunsteling karakters was. Maar uiteindelik, toe ek dit na die sny sien - en ons het dit met en sonder gehad - het ek hoekom.
(via Collider ; beeld: Disney)
